Öðretemedim bir türlü, Büyümedi içimdeki yaramaz her zaman asi, her zaman dar sokak yüreðim her zaman çýkmaz...
Ama öyle, ben severken hep göz kararý sevdim ölçüm olmadý hiç, hiç tartmadým deðerini, Tartamazdým paha biçilmezliðini, Gözü kara sevdim ben seni Kendi setimi kendim çektim hep geçilmezdin, Ve hiç açmak istemedim aslýnda Aþýlmasý imkansýzlarýný...
Hadi ben çocuktum ve ahraz Sen de hep 16 yaþýnda kaldýn Hep aybaþý telaþlý ergen Hep isyankar ve hep yaramaz, ve hep kadýn olmaktan korkan...
Sen acemi ben cahil, bir Ýpliðe sýðar mý iki cambaz düþene kadar deneyelim, altýmýzý oydular zaten Altýmýz deniz, Sonrasý...
Sonra ya vurgun yeriz meze oluruz ya baskýn gelir azgýnlýðýmýz, boðuluruz Düþersek öðrenelim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ayaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.