tazecik bir güne açtým gözlerimi
güneþin yüzüme vuruþuyla
yeniden doðmuþ gibi hissettim kendimi
komþu evlerin
boþ sokaðýn görünüþü bir garip
bir garip duygu çöktü içime
pencereden giren güneþle ýsýndým
üzüntü tasa kaygýdan eser kalmadý
gün güzel geçecek hissiyle
hayata baþlamak ne güzel
öyle bir sýcaklýktý iþte
bana sarýlan
uyuyan küçük torunum melekten ala
gülden mis yanaklarýný sessizce öptüm
haným her zamanki gibi herkesten önce kalkmýþ
ev halkýnýn uyanmasýný bekleyen nöbetçi gibi
yoðurduðu mayalý hamuru kollarken yakaladým onu
selamýn ardýndan
kendi içinde bin bir hikaye barýndýran
uzun yýllar yaþadýðýmýz o gözlere bir kez daha baktým
buðulu gözlerinde koca bir ömür vardý
birbirinin ayný da olsa
farklý da olsa
bambaþka zamanlarýn bahtiyarlýðý
yaralarý
acýlarý
sessizce duruyordu orada
kendi içinde belki de
nice sýrlar saklýydý
umudunu acýlarýnýn üstünde tutma çabasýna
hep hayranlýkla baktým
yýldýzlý gecelerde
bir fincan kahveyle
birbirimize sessizce baktýðýmýz gibi
güneþ kendini iyiden iyiye hissettirdi
bu davetkar haline yine kayýtsýz kalamadým
erkenden yola düþtüm
yeni yeni keþfediyormuþ gibi
sokaklarýný arþýnlarken buldum kendimi
þehrin
yýllarca otobüse bindiðim durak solumda
caminin önünden geçerken
duamý esirgemediðim mezarlýk saðýmda
mezarlýðýn giriþindeki erik aðacý çiçekleri açmýþ
ölümün de doðumun da sýrrý bu
hep çiçekler açmak
ayný toprakta
hayatý fýsýldamak insanoðluna
yol ilerledikçe hatýralarý canlanýyordu
tek katlý
iki katlý eski evler
bütün o sokaklar
üzerlerine yapýþan izleri
birer emanet gibi sýký sýký tutuyordu
çarþýda sesler yýldýz yýldýz
yeni bir sabahýn sarhoþ edici ümitleri içinde
insan sesleri
tüyler ürperten haykýrýþlar
düðüne gider gibi
bir aþkýn hummasý içinde yüzlercesi
yeni müþteri bulmak azmiyle
herkes bir koþuþturma içinde
her þey ekmek parasý
þöyle bir etrafýma bakýnýyorum
hani nerede adý geçen-geçmeyen o güzel insanlar
hiç kimseyi göremiyorum
ortalýk toz-duman
ve birden bir koca çýnar
omuzumdan tutup
baþýný iki yana sallýyor
ve kulaðýma diyor ki
o güzel insanlar gittiler
bilseydim gelmezdim…
bana ölümlerden, ayrýlýklardan, gitmelerden
hiç kimse söz etmemiþti ki
susuyorum
içime aðýr bir hüzün mevsimi çöküyor
bütün yapraklarým dökülüyor birden
sönüyor gözlerimde ki ýþýk
bir fýrtýna doluyor yüreðime
nerden ne estiðini bir bilebilsem
ne adýný
ne de þemailini hatýrlýyorum
baþlýyor günün karartma saatleri
göðün ucunda
simsiyah bir nokta gibi
nihayetinde sonbahar hüzün mevsimidir
hazandýr
ve gitmeyi, vedayý, sararýp solmayý
ebedi aleme göçü hatýrlatýr
ben nedense
böyle hatýrlayýþlarla derin ürpertiler yaþýyorum
bu nazarla bakýyorum
tabiata, doðaya, aðaçlara
sürü sürü göçmen kuþlara
etrafa bir sekinet iniyor sanki böyle zamanlarda
usul usul yaðan ekim yaðmurlarý
sonbaharýn sararmýþ gazellerini ýslatýrken de
bazen gözlerden yaþlar akabiliyor
sebepsiz yere hüzünleniyor insan
birden sonbaharýn o anlamlandýramadýðýnýz yalnýzlýðýyla
garip, derin suskunluklarla
dahi yüreðinizi savuran rüzgarlarla
akþam alacalarýna doðru
ýslanmýþ gözlerle bakarken buluyorsunuz kendinizi
bir gurup vakti
durgun denizi yara yara geçen bir vapur
ayrýlýðý daha bir derinden yaþatýyor
akþam oluyor
gün batýyor
tül tül iniyor kýzýl ýþýklar
minarelerin eþsiz siluetinin üzerine
yakamozlar ýþýl ýþýl renk renk
hazan güncesi akýyor denize
büyülenmiþ bir zamana akýyor hayaller
iþte bir martý sürüsü uzaklarda çýrpýnýyor
tepeler kýzýl ýþýklarla yýkanýrken
akþam oluyor
sonbahar her daim tabiatýn sararan yüzüyle
aðaçlarýn çýplak dallarýnýn yalnýzlýðýyla
hazaný kuþanmýþ kýzýl yapraklarýn
ayaklarýmýza dolanmasýyla
bize sonsuz yolculuðu
fani olduðumuzu hatýrlatýyor
hele de bu mevsimlerde kayýplarýmýz varsa
daha bir gamlanýp
derin bir yalnýzlýðýn ikliminde
duygusal zamanlara doðru yolcu oluyoruz
sebepsiz yere gözlerimiz doluyor
bazen derin derin iç çekerek
gurup vakitlerinde dalýp dalýp gidiyoruz
beni hüznün umutlu yalnýzlýðýnda
tefekküre sevk eden
böyle bir mevsimi yaþadýðým için þükrediyorum
diyorum ki
Rabbim þükürler olsun sana ki
büyüleyen halleri ile mevsimleri yaþatýyorsun bana
yaþadýðýmýz þu dönemde
savaþlarýn, yýkýmlarýn, büyük acýlarýn yaþandýðý bir çaðda
sonbaharýn naif ve sarý dokunuþuyla
hayatý anýmsatýyorsun
keyifle devam ettim yürüyüþün
son anlarýna
artýk eve dönme zamaný
önce markete uðradým
ardýndan alýþveriþ yaptým
yola düþmemin bir sebebi de bu deðil miydi
torunlarla ve ev halkýyla
þöyle güzel bir akþam sofrasýnda buluþmak
þu sonbahar gününde
ömrümüzün son demlerinde
redfer