FİLİSTİN SAVAŞININ AMACI

Dün gece hüzünle kendimden geçtim,
Bir sigara aldým; yaktým ve içtim.
Tepeden týrnaða, sýzlarken caným,
Sandýmki, beynimde kaynadý kaným.
Kalbim hýzlý hýzlý, göðsüme vurdu,
Oturduðum yerde, beni çok yordu.
O an da, benden çok uzaktý herkes,
Derin derin alýp, verdiðim nefes;
Boðazýma, kýlçýk gibi takýldý,
Adeta üstüme evim yýkýldý…
Öyle yoruldum ki, kendimden býktým,
Sýkýntýdan kalktým, dýþarý çýktým.
Bir bankta oturdum, gözümü yumdum,
Rahatlarým diye teselli umdum.
Gönlümün tükendi keyfi, neþesi,
Beni hýrpalayan o korkunç sesi.
Zihnimden kazýyýp, silmek istedim,
Birazcýk kendime gelmek istedim.
Olmadý; ne yapsam, susturamadým,
O sesi, bir türlü bastýramadým.
Susmadý! Beynimi kemirip, oydu,
O sesin sebebi, aslýnda þuydu:

“-Savaþ baþlamýþtý; korkunç bir savaþ,
Kalmayacak gibi, taþ üstünde taþ.
Bütün dünya þimdi, hepten tedirgin,
Ýþgal altýndaydý; Kudüs, Filistin.
Dün sabah çok kötü bombalanmýþtý,
Küçük bir çocuðun yüzü yanmýþtý.
Simsiyah olmuþtu bembeyaz teni,
Dünyaya diyordu: “Kurtarýn beni!”
Sanki gökten yaðýyordu alevler,
Moloz yýðýnýna dönmüþtü evler.
Bebekler acýyla aðlamaktaydý,
Anneler karalar baðlamaktaydý.
Kaç kýzýn ýrzýna, zorla geçtiler,
Kaçýnýn kanýný, böyle içtiler.
Ýnsanlarýn hepsi aç ve susuzdu,
Bitap düþmüþ herkes, çok uykusuzdu.
Uyumak ne mümkün, solgun gözleri;
Kan kýrmýzý olan, dolgun gözleri.
Ölüler uðruna, yaþ dökmekteydi.
Çocuklar hýçkýrýp, iç çekmekteydi.
Bir çoðu þimdiden öksüz kalmýþtý,
Ve savaþ onlardan, ömür çalmýþtý.
Kimisinin aðzý, kanla dolmuþtu,
Kimine beþiði mezar olmuþtu.”

“Bir bomba düþmüþtü, bir ev içine,
Mazlum bir yavrucak, hedefte yine,
Her halde o bunu, oyun sanmýþtý,
Üstüne düþünce; parçalanmýþtý.
Korkunç bir acýyla, yanmýþtý caný,
Duvara sýçramýþ; kurumuþ kaný.
Ýç organlarý hep yere dökülmüþ,
O an da orada, acýyla ölmüþ.”

Bunlarý görünce, kalbim cýzladý,
Beynim acý çekti, ruhum sýzladý.
Düþündüm, sebebi neydi bunlarýn?
Ortada oynanan, þu oyunlarýn.
Aslýnda bir büyük sebebi vardý,
Bu yüzden savaþý çýkarmýþlardý.
Hedefe koydular Orta Doðuyu;
Þimdi fokurduyor Akdeniz suyu.
Bugün vurulurken; Gazze, Filistin,
Sadece onlara deðil nefret, kin.
Nerede bir Ýslam Devleti varsa,
Onlarýn fikrine, karþý çýkarsa.
Ýsterse çýkmasýn; eðer müminse,
Ýman ve Ýslam’dan gayet eminse.

Yahudiler derki: “Ölmesi lazým,
O yerlerin bize kalmasý lazým.
Vadedildi bize, bütün o yerler,
Ýncil kitabýnda buyrulmuþ derler.
Tekvin bölümünde, on beþinci bab,
Bu þekilde bize, söz vermiþtir rab.”

Biz nasýl Kur’an-a iman etmiþsek,
Kur’an-ýn yolunda, koþup gitmiþsek.
Onlarda Ýncile, böyle inanýr,
Bu toprak onlara kalacak sanýr.

Ýþte bu yüzdendir, bugün bu savaþ,
Ey uykuda yatan, Mümin arkadaþ!
O rezil uykudan uyanmalýsýn,
Uyanýp, aslýna dayanmalýsýn.
Gaflet uykusuna yattýðýn yeter,
Bu kadar çamura battýðýn yeter!
Tarihten ibret al, olma gözü kör,
Hakikati öðren, gerçekleri gör,
Deðiþsin sendeki, þu kokuþmuþ huy,
Kulak ver sesime, beni candan duy!

“-Yahudinin derdi, tek bir umuttur,
O umudun adý; Arz-ý Mevud’tur.”
Sosyal Medyada Paylaşın: