Gurbette Değilmiş Hasret

Kader mi ayýrdý bizi yoksa kibir mi?
Niye görmek istemez insan ettiklerini?
Kapanmazsa geçmiþte ki defterin,
Zamanla da çözülmez düðümlerin...

Ana baba sevgisine hasret,
Bir çocuk var hiç büyümeyen.
Kibir mi ayýrdý bizi yoksa kader mi?
Bin adým atýyorum da, hep kapý duvar var önümde...

Gurbet kavuþturur hasreti,
Bir ara sor, hafifletir yüreðini.
Çeliþkili olsan dâhi,
Kandýrýrsýn kendini...

Bakma baþka ailelere, görme sevgi örneklerini.
Harap olur yüreðin sonra kýrýlýr gönlün.
Tatmin etmese de tasvip et,
Ha gayret; kandýr biraz daha kendini...

Anam babam sað, saðlýklý da çok þükür.
Yürüsem yirmi dakikalýk mesafe.
Ama keþke çok uzaklarda olsalardý,
Gurbet biterdi de bu kýrgýnlýk geçmiyor sevilmeyince...

Ne kadar özledim anlatamam
Her iþime yansýyor bu hasretlik.
Çok mu çirkinim yoksa özürlü mü?
Neden sizde bir adým atmýyorsunuz?

Neden dört duvar oldunuz da, bir kapý aralamadýnýz bana?
Küçücük bir çocukta açtýðýnýz yaralarý, neden sarmýyorsunuz hâlâ?
Çok þey istemiyorum sizden.
Bir özür dileyin de bitsin bu hasretlik anne, baba lütfen...

Sebepsiz yere çok dayak yedim,
Attýðýnýz her tekme tokat kalbimi unufak etmiþti.
Bir üç beþ, yüz ikiyüz deðildi bu!
Ama ben yine nefret etmedim sizden...

Siz beni dövdünüz,
Ben size saygýsýzlýk yapmamak için kendimi.
O duvarlar bile acýtmýyordu artýk beynimi,
Çünkü beynimin içinde o kadar çok soru vardý ki;
Nedenleri yoktu hiçbir yerde...

Ýnsan sevdiðine hiç kýyar mý baba?
Bunu en çokta o silahý bana doðrulttuðunda düþünmüþtüm.
Sen hatýrlamýyorsun belki, gelmiyor iþine.
Ama bende unutamýyorum iþte...

Kendimi boðulacak gibi hissetmiþtim.
Kapýya yöneldim, çýkmama izin vermediniz.
Pencereye yanaþtým, önünde durup beklediniz.
Farkýnda olmaksýzýn cama yumruk atmýþým,
Birkaç nefes alýp rahatlamýþtým.

Ben bütün acýlarý bir özre sakladým.
Maddi manevi bütün kayýplarýmý bir tebessümünüze býraktým.
Çok mu zor bir hata yaptýk demek?
Yedi yaþýnda, bir gece yarýsý daðýn baþýna býrakýp giden sendin baba...

Bir þiir yazdým, iki yýl sonra dayak yedim bir araba.
Yüz kýzartacak bir durum yoktu içinde ama!
Dövmek için bir sebep ya da bahaneye de yer yoktu.
Þiirde, yemek israfýný kýnamýþtým sadece...

Ben onbir yaþýnda üç kez intihara teþvik ettim.
Neydi o yaþta suçum günahým.
Neden hiç olmadýnýz yanýmda?
Þuan otuz yaþýndayým ama ruhum seksen yaþýnda.

Bir özür karþýlýðýnda silinecek tüm geçmiþ yaþantým,
Yeniden doðmak istiyorum ben bu hayata!
Çok zor deðil mi bir büyüklük yapmak?
Ama o ateþ sönmeden de bitmeyecek bu hasret...
Sosyal Medyada Paylaşın: