Yolcu

Yaz bitmek üzereydi

Deniz uzakta

Umutlar ise baþka bahara idi

Mevsimsiz ekilen tohumlarý

Ateþin koynunda unuttuðum buðdaylarý

Külleriyle sarmalayýp günlerimi

Belirsiz bir geleceðe emanet ediyorum bizi

Zihin boþluðum hatýralar valizi gibi

Alelacele doldurduðumdan mýdýr bilmem

Ýçimde hep ya unutursam endiþesi

O yüzdendir yüzüne uzun uzun bakmamýn sebebi

Ýçimde hep o korku var

Ya bir daha dönemezsem geri

Uzun uzadýya yollara ekiyorum hasretini

Zamaný zamanýn üzerine ekledikçe

Sensizlik kaplýyor içimi

Veda selamýna duran istasyon taburesi

Ya da yolculardan unutulmuþ hoþça kal sessizliði gibi

Bir yanýmý geride býrakýp izliyorum

Diðer yanýmýn gidiþini

Varacaðým yer evim olsa dahi

Ýç cebimde taþýyorum gurbetimi

Ben benden uzaklaþtýkça

Büyütüyorum içimdeki seni

Kim bilir belki bir gün ruhum dolar da taþarsa bedenimi

Varacaðýmýz yer olsun meva cenneti

Sosyal Medyada Paylaşın: