SÖNMÜYOR Kİ YÜREK YANGINIM...

El alem birlikteyken yuvasýnda yâr ile
Neden uzaklardayým, bilmiyorum
Gülen yüzüme kederler dolar akþamlarý
Aðýtlarým arþýn arþýn uzaklara gider
Türkülerde sen olursun nakarat nakarat
Karþýmda fotoðrafýn bakar melül melül
Saðýrlaþan ak duvarlara anlatsam da derdimi
Sönmüyor ki yürek yangýným!..

Þarkýlar gönlümün kalyonlarýnda çarpar
Kayalarda yankýlanýr sensizliðimin çýðlýklarý
Girmiþim Kurtuluþ’u olmayan bir girdaba
Geçitler yol vermez, kuzgunlar bekleþir
Ayrý kalmýþ yüreðin kaderi, deðiþmez yazgýsý
Yalnýzlýðýn mahzeninde dibine kadar batmýþým
Sen uzaklarda beklerken güneþin doðuþunu
Ben karanlýklarda hayalini ararým...

Ne hayal ettim ayazlar sardýðýnda bedenimi
Sýmsýcak bir yatakta koyun koyuna
Sýrma saçlarýný okþarken göz göze geldiðimde
Tanrý’ya dualar yollamýþtým þükürler ederek
O kadar güzeldin ki; dokunmaya kýyamadýðým
Ateþ basmýþtý her zerremi, sýrýlsýklamdým
Gül endamýndan renk renk kelebekler uçarken
Bin caným olsa sevdana feda ederdim...

Ayrýlýk rüzgârlarý kasýp kavurdu bizi
Sevdadan arta kalan kaldý mý ki bir izi?..

Zafer Direniþ
...

Sosyal Medyada Paylaşın: