UMUDUMUZDU MEHMET

Bu gün 0n dokuz Eylül kara günümüz bizim,
Dað gibi kardeþ deðil umut yitirdik umut…
Yirmi birinde fidan büküldü belim dizim,
Karardý tüm hayaller kanlý ellerde komut…

Dokuz yüz altmýþ dokuz kana bulandý güzü,
Yavrusunu yitirdi Kâhta’nýn daðý düzü,
Karardý tüm dünyamýz yaktýk gece gündüzü,
Hakka sevdalý yürek hedef seçildi somut…

Ýnsan mutlu olmalý diyordu bu âlemde,
Ne dert kalsýn ne yara onurlu el âlemde,
Þiir yazý akardý kültür yüklü kalemde,
Sanatý taç etmiþti baþýna daðým Nemrut…

Topraðýna âþýktý yürektendi sevdasý,
Sevgi saygý doluydu bir bilgeydi edasý,
Ateþ oldu kavurdu beklenmeyen vedasý,
Elli iki yýl oldu ölüm bana der unut…

Cantekin der; Mehmet’im iki gözümün nuru,
Fidan boylu civaným yüreðimin onuru,
Yiðitlik mertlik sende bize kaldý gururu,
Ýzinde koþtu her gün candan direndi Mahmut…

17 MAYIS 1948 - KÂHTA
19 EYLÜL 1969 - ÝSTANBUL

19 EYLÜL 2021

Sosyal Medyada Paylaşın: