İçimdeki Yakamoz

uzunca bir ömrün büyükçe dertlerinden uzakta gözlerine aslý kalmýþtý sevgi dilli hikayelerim içimdeki yakamozla köþe bucak kaçýþlardan göç etmiþken
üstüme fýþkýran damlalara aldýrmadan rüzgâr savuruyordu beni yerden yere

ansýzýn bir gün ýþýklar göklerde ýþýldamýþ
ama mavili yýldýzlarla bir bütün olup rengârenk gizemini koruyamamýþtý
o esrik gecenin mevsiminden akmýþtý buzullar nefes almayý baþarmýþ hayata tutunmayý bilmiþtim
kanadý kýrýktý sözlerin karne derecesi yoksuldu
o vakitten sonra içime dert etmiþtim her þeyi

denizin ýþýltýsýndan esen poyrazdan hiç medet ummayan insanlar kuþatmýþtý evreni
sevgi kokulu diyarlar delip geçmiþti kurþuni sabahlarýmý
vuslata beþ adým kala geçiyordu zamanlarým herkesten kaçmak istercesine aþkýn aðrýlarýný içime doðru çekiyor
aþký dudaklarýmda dirhem dirhem hissediyor sana kendimi adýyor
buðulu camlara sana olan sevgimin büyüklüðünü çizerek
aðýrlýðýn kadar seni sevmeye ant içiyordum
içimdeki yakamozla papatya kokulu gülücüklerimi akýttým senli zamanlara
ruhuna vardým yüreðine sýðýndým
seni önemsemeyen el üstünde tutmayan
ve hep kibirli olan insanlarla iþin nedir diye haykýran canýna
hemen pencereni aç benli bir tutam nefes çek içine diyerek
aþkýn naðmelerini fýsýldayarak aramýzdaki fýrtýnalý günleri yok ettim
sarýp sarmaladým seni hiç býrakmamak üzere

Mehmet ÖKSÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın: