sonu güz kamburu yaþanan günün gittikçe insana koyuyor sapaðý yolun zaman hýz kesmiyor ki telafisi yok naçar yaþanan ömrün
farkýnda olmadan söner ýþýklar kuraklýktan çatlar durur topraklar ya o fundalýklar ya o jurnal karanlýklar ya o ateþe verilmiþ ormanlýklar kim bilir kaç imbatý hayalinde saklar
öyle saf öyle masum ki yolumuzu süsleyen zambaklar avuçlarýmýzdaki umutlar þarkýlardaki nakaratlar öyle saf öyle masum ki belki de bu yüzden kapanmýyor uykuya hasret gözlerimizdeki kapaklar bu çýðlýklara bu korku dolu saatlere o yüzden katlanýlmýyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
DÜŞLER SIĞINAĞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.