Ruh dediðin eþini arayýnca, Gönül menziline varýnca, Fýtratýn da müsait olunca, Baþka þansýn olmuyor, Ya seveceksin, ya seveceksin. Mecbursun ömür boyunca.
Çýkýþý yok alnýna yazýlýnca, Onadýr adýmlarýn kader kurunca, Ýçini de bir hengame alýnca, Yüreðin mahkum oluyor, Ya seveceksin, ya seveceksin. Baðrýnda ateþ yandýkça.
Ýnsaný insan yapan duygularý deðil mi? Hayatý yaþanýlýr kýlan umutlar deðil mi? Varlýðýmýzý anlamlandýran inançlar deðil mi? Üstümüze üstümüze geliyor dertler biz aðladýkça Çare yok! Ya seveceksin, ya seveceksin. Bazen sevilmekler de yetmiyor sustukça.
Bazen sorgularsýn hayatý yalnýzlýðýnca. Zorlaþýr o vakit gecelerin, korkular sýzýnca. Silip tersiyle elinin gözyaþlarýný, Baþýný kaldýrýp geleceðe bakýnca, Aradýðýn güzelliðin sabrýyla düþüneceksin. Ve bir gün mutlaka tadýna varacaksýn gülümsemenin. Ne önemi var dertlerin yarýnlar oldukça.
Sevmekle baþlayacak her þey bir güzeli. Onun güzelliðiyle yatýp kalkacaksýn günlerce. En gereksiz zamanlarda En alakasýz yerlerde aklýndan çýkmayacak. Ýnsaný insan yapan güzelliðe duyduðu aþk Oysa insan olan kederi de neþeyi de hissedebilmeli. Aþk ile esecek sabah meltemleri. Aþk ile batacak akþam güneþleri. Sonra… Sonrasý hesapsýz kitapsýz Elbet öðrenilir yaþandýkça.
TmR 11.10.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
TmR71 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.