MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

BEN BU GÜN ÖLDÜM
Gülseren SERİM

BEN BU GÜN ÖLDÜM



Ben bugün öldüm
Týpký dün gibi yadaa daha öncekiler gibi
Defalarca öldüm kimsenin haberi olmadan
Ne mezarým oldu ne de bir mezar taþým
Birilerinin yanýnda oldum kalabalýklar içinde durdum
Kimse anlamadý öldüðümü
Ýçimi her defasýnda parçalayan acýlarým oldu
Kimsenin bilmediði ve kendi kendime atlatmak zorunda kaldýðým
Ben hep bir köþede bir baþýma yaþadým
Mutsuzluðumu umutsuzluðumu çaresiz sandýðým çaresizliklerimi
Kendi kedime sardým yaralarýmý ihtiyaç duyduðumda
Ýrin gibi kan akarken kalbimden kimse fark etmedi canýmýn nasýl yandýðýný
Hayatla ve hayatýmdakilerle savaþýrken hep tek baþýnaydým ben
Sabahlara kadar uyumadýðým ve gözlerimden saðnak yaðmurlarýn yaðdýðý gecelerde
Hep kendi kendime sarýldým
Kapatýp kendimi odalara karanlýðýmla savaþtým
Duvarlarla konuþtum konuþacak kimsem olmadýðýnda
Katýla katýla aðlarken biran güldüm kendime
Delirdi dediðiniz zamanlarým çok oldu biliyorum
Ben sizi affederken kendimi çok kýrdým siz de bunu bilin
Dýþýma sustum içime aðladým ve kimse bilmedi
Sizin bana yaptýklarýnýzý unuttum ama
Sizin yüzünüzden kendime yaptýklarýmý unutamadým bir türlü
Sizi affetmek kadar kolay deðil di kendimi affetmek
Kendimle kavgalarým savaþlarým bitmedi bir türlü
Ýçim yangýn yeriyken bile size kývýlcým sýçratmadým ben
O yangýný çýkaranlar oturup izlerken bir köþede
Sustum uzun uzun siz kabulleniþ sandýnýz
Týrnaðý kýrýlsa koþa koþa gittim herkese
Benim evim dünyam baþýma yýkýldý
Tek baþýma çýktým o enkazýn altýndan
Kimse elini uzatmadý
Ne beni çok sevdiðini söyleyenler vardý yanýmda
Nede sensiz yaþayamam diyenler
Derdine derman olmaya çalýþtýklarým sa
Iþýklarý söndürmekle meþguldü o aralar
Ben yalnýzlýðýnda karanlýðýnda dibini gördüm sayenizde
Þimdi ne karanlýk korkutuyor beni ne de yalnýzlýk
Bu hâle gelmem kolay olmadý
Yarým asýr aldý bunu öðrenmem
Þimdi gidin sabahlarýmdan
Kimsenin dokunmadýðý yeni sabahlar yarattým kendime
El deðmemiþ kirletilmemiþ sabahlar
Gün aðarmadan seher yelleriyle savurdum hüzünlerimi gecenin koynuna
Gecenin bitiminde o muhteþem sessizlikte
Sabah ezanlarýnýn huzuruna býraktým kalbimi
Þimdi.. þimdi lütfen biraz sessiz olun acýlarým uyuyor
Onlar derin uykudayken toparlanmam lazým
Ben sizi toplarken kendimi çok daðýttým..

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.