Nefretin Gömülüşü
Kan kusuyorum gecelerdir sessizce
Bir kez olsun uyanýp incinmiyorsun
Yanýna uzanýp suretini izliyorum gizlice
Sen, sabahlar oluyor yine de uyanmýyorsun
Eksik olma ben hiç uyanmadým senin için
Tekrar tekrar uykularýna kanýyorum
Sokaklara atýyorum kendimi sebepsizce
Kargaþalar dinince vicdanýmda ardýndan
O hiç yüz yüze dalmadýðýmýz uykularýmýzla
Ben her gece cebelleþip duruyorum
Ve ben hep susuyorum, farkýnda mýsýn?
Aslýnda bu zýrvayý kulaklarým kapalý dinlerken
Beni önemsiyormuþ gibi yapmaný izliyorum.
Sýra seviþmeye gelince gözleri de…
Bir yabancýyla saatlerce yatýyorum utanmadan
Bazen utandýðým da oluyor
Sen beni baþýndan silkerken her seferinde
Ýçime kapanýp utanýyorum durmadan.
Kesilmiþ terim dumlu dumlu, ve ellerim bilekten
Kanlar içinde uzaktan öylece bizi öldürüyorum
Sen gidersen yeniden Feruze, yalvarýrým dönme!
Çünkü ben her dönüþünde nefretimi öldürüyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.