BİZ SİYAH ÖNLÜKLÜYDÜK

kýþdý...
dýþarýsý bildiðin soguk
içeri(m) sýcak
ve bir camýn buðusuna adýný yazmamla baþladý herþey


fark ettim ki
içerisinde adýný barýndýran her cümle güzeldi
güzel cümleler kurmasýný öðrendim sonra
edebiyatýmýn zayýf olmasýnýn bununla baðlantýsýný hala çözemiyorum
dersi kitabý defteri bilmem
ilk ders sen din son ders sen..



okula o kadar hýzlý gidilirmi rekorlara imza attým kimsenin haberi yok
dersden öyle kaçýlýrmý sen yoksun diye kaç pantolunu býrakdým tellerde
kimsenin haberi yok
ve içilirmi gündüz vakti tuvalette hoca sana kýzdý diye
akýl iþi deildi
zaten bende bir karýþ yüksekde yaþýyodum,sorun yokdu yani...


kaç parkdan bahçeden çiçek çaldým,bilmiyorum
hepsi okulun kapýsýndaki çöpde tamamladý serüvenlerini...
sen bilmessin...
ve kaç çocuk dayak yedi sana bakdý diye...
ne olduklarýný anlýyamadan...


herkez sevgilisin adýný koluna yazardý
senin adýn cok uzundu baþ harfini yazsamda ben sen olduðunu anlýyordum zaten
bi harf yeterdi...
ve o hafta sonu tatilleri cok uzundu
ben bir eðitim gönüllüsü olarak kýnýyorum hala o tatilleri...
çok özlerdim seni...


bi gün gittin

ben kaldým
öylece kaldým
býtýnce
bitti iþte...
sonra anladým,ama anlatamam...
bir resim oldun aklýmda...
bildiðim bilmediðim bütün güzel þeylere sahiptin...
sevgilimdin...


07-12-2001
Sosyal Medyada Paylaşın: