Keþke olmasaydý kavgalar keþke olmasaydý savaþlar kendine büyük diyenlerin gölgesinde kaldý çocuklar dünyayý sahiplenenleri hiç anlayamadý onlar
bir oyuncaðýný, bir parça lokmasýný paylaþan çoçuklar, bakakaldýlar bu büyükler neyi paylaþamadýlar anne sesiyle uyanýlacak sabahlara bomba sesiyle uyandýlar sýcak ekmek kokusunu deðil kan kokusunu duydular
kurtlar sofrasýna dönen dünyada suda boðuldu Aylanlar bitmek bilmeyen kavgada acý çektý Ümranlar oysa onlara kalacaktý dünya ne acý, dünyada çocuk býrakmadýlar
kýrdýlar kanatlarýný bir daha uçamayacaklar hayallerini bile çaldýlar gökyüzüne bakýp gülen gözlerle hayal de kuramayacaklar vuruldu meydanlarda gül yüzlü Esmalar
nefretin konuþtuðu dünyada bir daha konuþamayacaklar ölümün sessizliði çýðlýk çýðlýk kulaklarda koþup oynayamayacaklar bir daha güle oynaya
uçmayacak rengarenk balonlar süzülmeyecek semada uçurtmalar nazlý ceylanlarý avcýlar vurdular savaþýn masum yürekleri dünya cehenneminden, cennete uyandýlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.