Güzün Ýçinden Seðiren Veda Konvoylarý
Sýla’ya Þiir,
Veda ederken...
,, Bir þarkýyý severken uykuda parmak uçlarýmla
Hiç bu kadar ivedi intihara kalkýþmadý þiir
Susuzluðun çemberinde yaþamýn kadim hikâyesi ,,
Ölülerin ve dahi dirilerin kalbi sükut etsin.
Kalbim hiç yaþamamýþ ve hiç tatmamýþ
Hiç tanýþmamýþ gibi gizli bahçelerin portresiyle
…
Kalbimin içindeki sultani; þiirlik lehçesi gecenin eteðine vurmuþ siyahi bir leke
Kalbimin içindeki sultani; çoktan çok leke…
Bir çiçek sarhoþluðuydu geçti gençliðimin ilk yýllarý
Oysa nedamet dolu kalbim,
Hangi âlemlerin kapýsýný yol tutmuþ, koþarak ölüme perde aralýyor þimdi?
...
Mazinin koynunda efkârlý zamanlarýn saðdýcý zakkum aðacý
Ayýplarýmýn salasý yüzünden evcilik neferleriyle cenk ediyor ruhum
Koþarken maveraya
Sýfýr kilometrede bin beþ yüz yedi yerde terk ediyorum umulmayý
Kötürüm kelimeler sarf ediyorum ruhuma
Unutuyorum yaþamayý
Oysa yaþamayý deðil dolunayý unut diyor þiir ve devam ediyor.
,, Bu gece göðü olduðu yerde –yukarda- býrak ki doðduðuna deðsin
O doðum günleri ölülerin amel defterine hüzünlerin gözbebeði olarak yazýlmadý mi? ,,
Yokluðun yok oluþu bugün
Bu kez sahiden unutuyorum
Ben ki þiirin hiçlik eksenindeki drama zemininde dolunay suretinde
Ruhumu bir kez daha göðün raflarýna kaldýrdým
Yüzümü taþlayan hiçlik naðmeleriyle uyuttum kalbimin içindeki gizli bahçeyi
Ben Mahva, savaþmayý unuttuðum gün yaþamayý da unuttum
Þiirin kanaryalarý yüzünden göðümü aþaðý çekti gözyaþlarý
Ben Mahva, son gençlik zamanlarý ýþýk huzmeleriyle geçti
Gece tülü, gümüþ ve parlak dolunay suretinde göverdi gizli bahçelerin sahte yüzünde
Küçük dilimi yuttum ben
Sonunda küle döndüm ben
Beni affet ey… !
Ben Mahva içimde dönüp duran güzün çemberi deðilse ne !?
Suyun kadrini bildim mi ey… ?
Ruhum, gusül gecesi taþa oturmuþ gözlerin yuvasýnda siyah bir rüya
Ruhum; sürgün yollarýn, vurgunlarýn ve kapýlarýn daraðacýnda
Ruhum, arzýn kanatlarýndan kopup mavera sonsuzluðuna yürümedi henüz
Demem o ki
Güzün içinden seðiriyor veda konvoylarý
Þu hasta kalbimin süslü geçitleri delik deþik ediyor ruhumu
Ben Mahva
Ben, aþktan binlerce kez vazgeçerim
Yeter ki ruhumla oynaþmasýn güz harmanlarý
Yaþamýn köklerinden b’aksýn hanende rüzgârlarý
Mahvash / Munise Senem UÇAR