KAN GELDİ TELDEN
“Mehmet Cantekin’e”
Bu garip baþýma geldi bin bela,
Direnmekten baþka ne gelir elden…
Yirmi bir yaþýnda gözleri ela,
Mehmet’i yitirdim kan geldi telden…
Çocukluðum bitti büyüdüm o gün,
Yüreðim sýlada baþladý sürgün,
Annem çöktü o an can babam üzgün,
Hanemiz daðýldý bu acý yelden…
Yýllarca görmedim ayý güneþi,
Alevlendi her gün yürek ateþi,
Hiçbir þey getirmez giden kardeþi,
Ölene dek inmez aðýr yük belden…
Zaman derman deðil derin yarama,
Fermanlar výz gelir ciðer narama,
Layýk olmak gayem bahtý karama,
Yýlmadý zindana ömür git gelden…
Cantekin der; gönül takma engeli,
Düþmanýn ipinde hazýr çengeli,
Çember çizdi bize kahpe pergeli,
Zulüm duvarlarý yýkýlýr selden…
17 MAYIS 1948 - KÂHTA
19 EYLÜL 1969 - ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.