Kurak iklimdedir kalbin!

Eski…
Günlerdeyim yine
Sessizliðimin þahitliðinde
Solgun düþüncelerimin izlerinde
Halimin bedbinliðinde, þevksizliðin hercümerçliðinde


Diyorum
Kendi kendime
Aðla gönül aðla dertlerinle
Toprak saracak bir gün tenini
Muvazeneden yoksun zahirin, kurak iklimdedir kalbin


Burukluðum nüksediyor
Gözlerimden yaþlar iniyor
Takatim o anda kesiliyor
Titremeler baþlýyor, tüylerim diken diken þahlanýyor

Ruhumun
Seyrinde daralma
Ufkumun genelinde bunalma
Kalbim mütemadiyen hicranda
Âlem kimliðimde buhranýn þahitliði nüksediyor sanki


Bizlere
Yön verenleri andým
Maksatlarýnca kullandýklarýný anladým
Ben kime ne yapmýþtým sadece inandým
Sevgiye hasret kaldým, bedevilikle barýþmaya baþladým


Yýllara
Sâri silkiniþ geçiyor sinemden
Artýk yeter, yetti artýk bin beter
Çaresizliðin adý asla olamaz kader
Samimiyet adeta heder, kimliksizlikte þimdilerde deðer

Oysa
Ne han ve ne de hamam
Olmadý bir gün böyle meramým
Ýhsana hastayým, ihlâsa çok tavým
Takiyeler’e yabancýyým, ilmi siyasete de çok davacýyým

Sanki
Mihengimiz deðiþmiþti
Emaneti tevdi eden gül hangi renkti
Refah kim için saadetti çok ötelendi
Saltanat içinde cennet talep edildi ve isimleri öncelendi


Hayýr
Hayýr, ben yokum bu iþte
Böyle bir sevdanýn sahifelerinde
Hani aþk nerede, þevk hangi iklimde
Teraneler mütemadiyen bizimle, solgunluk nükseder halime

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: