Anladým ki Yalnýzlýðýmýn ortasýnda benden baþka kimse yok Ayný mezarlýkta dönerken Aradýðým kendimdi Bir yol biliyordum;adý daðlara sinmiþ kapýlar arkasýnda Tuvalime yansýyan yönü ehliyetsiz bir dünyayý Kalemine çalan bir baþka rüzgarla Dimaða vurur saltanatýn ey Gözlerinin muþtusunda bir güneþ Iþýðýnda ýslýksýz Mum arýyordum kendime Yangýnýyla bulutlar ýslatan Sokulduðum yön ehliyetsiz bir dünyada Isýtýrcasýna beni
Ve biliyorum En sevdiðim þiir daha yazýlmadý En sevdiðim ses daha dokunmadý
Bekleyerek vicdanýnda kalan Bir remz ekler gölgelerime Daha nasýl anlatsam derdimi Cevâzýnda bir risale gibi kalsam Vaveyla gibi bir kelamýn ipinde genzi yânýk Huzurun yamalý önlüðünde Yol gönül/gâmýma bir dua misali k/alsýn yarým Dölyataðýnda..
Gezgin i mgeler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
gezgin imgeler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.