GEMİCİ DÜĞÜMÜ
Hýrçýn dalgalar gibi kýyýya vuruyor zaman
Hiç durmadan hesapsýzca…
Birçok gemi kayboluyor dalgalar içinde
Dibe vuruyor sonsuza dek…
Korkuyorum denize açýlmaya
Dibe vurmak ürkütüyor beni…
Sýkýca baðlanýyorum karaya
Bir gemici düðümü gibi çözülmemek istiyorum.
Bir zaman sonra duruluyor deniz
Yýpranmýþ ve yorulmuþ gibi
Sakin ve sessiz
O an çözülüyor düðümlerim…
Hasreti olduðum denizin kollarýndayým þimdi
Ýleriyi düþünmeden býrakýyorum kendimi
Rüzgarla savruluyorum oradan oraya…
Ama çok sürmüyor mutluluk
Bir dalga çarpýyor yelkenime
Kýrýyor sanki kanatlarýmý
Çaresizce bekliyorum sonumu…
Kýzýyorum kendime bir yandan
Ama çaresiz bu piþmanlýk
Zordu karadan ayrýlýþ ama
Kolay oldu batýþým
Dibe vururken yavaþça
Diðer gemiler takýlýyor gözüme
Hepsi çaresiz çürümeye mahkum…
Ýstemesek de tükeniyoruz yavaþça
Canýmý yakacaðýný bile bile
Koþtum sevdaya,aþka
Ne bir gemici düðümü
Ne de zincirler tutuyor gönül teknesini!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
yalnız şair hatiş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.