SON DURAĞIM...

Ýçim yas dolu týka basa, hüzün sarmalýnda kayýp kýtayým
Karanlýklar içinde kalmýþým, ýþýksýzým
Mehtabý, güneþi, rüzgârý, yaðmuru, karý, her güzelliði
Mutlu olduðumuz dört mevsimi kaybetmiþim
Yaþarken ölmüþüm anason kokulu mahzenlerde
Arkamdan aðlayaným yok, yâr diyeceðim bir sevgilide...

Umudu kesmiþtim gölgemle dolaþýrken asi sokaklarda
Bir el dokundu omzuma narince aklým gitmiþken
Bakýp bakmamakta tereddüt ettim, sendeledim
Serilirken arnavut kaldýrýmlara tuttu elimden
Göz göze geldim, þaþkýnlýða düþtü mavi düþlerim
Mavi denizlere açýldým gözlerinde sevdaya ak yelkenle...

Az gittik, uz gittik dere tepe düz gittik; vardýk bir gül bahçesine
Yer gök masmavi, güller mavi, ay mavi, sen mavi
Bahtýmýn karanlýðýna doðdu umudun güneþi yeniden
Ýðrençlikler kokan zamanlarý silip attým üzerimden
Hayat yoluma mavi bir çizgi attým sonsuzluða uzayýp giden
Adýný sen koydum yalnýzlýðýma son duraðým dediðim can!..

Zafer Direniþ
...
Sosyal Medyada Paylaşın: