PAPATYA KOKUSU....
PAPATYA KOKUSU....
Her seferinde,
çok güzel diyordun.
Oysa.
Ben sus diyordum, zamaný olmayan vakitlere...
Sen inattýn .
Ah þu vakitsiz gülmelerin .
Hýrçýn sevmelerinin yokluktaki
sevdalarý yetim býraktýðý bakýþlarýn.
Sen tam bir çýlgýndýn.
Sana niye aþýk oldum biliyorum.
Þifresini çözemediðim kalp atýþlarýmýn , esir düþtüðü benliðim.
Oysa.
Güçlü olmaktan nefret ediyordum.
Demem o ki....
Hiç bir sevda yetim kalmamalý.
Sevgiler papatya kokmalý.
Bahar kokmalý.
Þiirler yazýlmalý her kadýna.
Ama sen.
Þu inadýn yüzünden, kaç baharlarýmýzýn yaðmurlarýný öksüz býraktýn.
Sen.
Doðmamýþ kaç güzel akþamý gülüþlerimizden eksik býraktýn.
O yüzden...
Sana hakkýmý helal etmiyorum....
Neden dediðim sorular o kadar çok ki...
Cevap sessiz kalýþýnda yok olup gidiyor.
Yinede bilmeni isterim.
Bana emanet býraktýðýn binlerce papatya yapraðýnýn her birinde senin anýlarýn, ruhuma mýh gibi yapýþan kokun var.
Neden.
Neden bu zamansýz vedan ?
Çok mu güzeldi hayallerin benden?
Neyse.
Senin istediðin oldu.
Ben baharlarý tek baþýma yaþarken...
Sen cennetteki bütün papatyalarý kokluyorsun .
Alacaðýn olsun.
Ýnan vakit geldiðinde tüm baharlarý selamlayan yaðmurlarda birlikte ýslanacaðýz .
Ýþte o zaman, dudaklarýna senin için yetiþtirdiðim binlerce milyonlarca papatyanýn kokusunu býrakacaðým....
04.01.2023
Gürkan Baykal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.