insanlık; özlenen haslet...

Çaðlar haykýracak beni, seni ve onu.
Kimimiz masum kimimiz mahkum.
Sevmek diyecek yaralý güvercin, çaðlar boyu sevmek.
Ne zaman diye sormayýn.
Zaman acýlar içindeki tufan.
Kahrolmak sadece içindeki ýzdýrabýn dýþarýya vuran birer dehlizi.
Söylemek, olmak yolunda incinen bir nâme.
Olmak ki varlýðýn kýrýlýþ hali.
Baðýrmak ki hayalleri yaran bir terennüm; sessiz ve içli.
Ýnsan olmak; daimi bir çaba ve sonsuz bir iþtiyak.
Ýnsan anlatmak istiyor bazen icindekileri.
Öyleki nehrin denize boþaldýðý gibi.
Biraz hýrçýn ve biraz da içli.
Dakika, saniye ve an içinde yýpranýyor.
Bedeni ruhundan daha diri.
Etraf cahil ve karanlýk fikir dehlizleri.
Ýnsanlarýn bencil nârâlarý duyuluyor.
Ýnsan olmak; daimi bir çaba ve sonsuz bir iþtiyak.
Biliyor bu çaðýn insaný olmadýðýný.
Sosyal Medyada Paylaşın: