Sonsuzluktan gelip sonsuzluða giden bir yolda yürüyorum, Adýna ömür dedikleri bu yolculuk ne zaman biter, bilmiyorum... Bildiðim tek þey yalnýzlýðým, yalnýz baþýma seyrediyorum...
Rüyalarýmý hayra yormaktan baþka çarem de yok üstelik, Ýstediðim bir parça huzur ve biraz da dinlenmek... Yýllara meydan okuyan yollardayým; çünkü yorgunum...
Eylül’e uzanan pýnarlarýn kenarýna uzanmak istiyorum, ve Aðarýrken gün güneþin ardýndan, gülümsemek...
Razý oluþum, belki kaderimdi... Susuþum, sessiz çýðlýklarým, hepsi birer sitemdi belki de... Laf anlamaz çocuk bile uslandý yüreðimde...
Anlayamadýðým o kadar çok þey var ki; Ne yapsam boþ, ne etsem nafile...
- Mustafa ÖzTürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
mstfztrk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.