Bir sonbahar akþamý... Yaðmur hafif hafif çiseliyordu… Bir müddet sonra... Havaya kasvet... Üzerime bir aðýrlýk çöktü... Hava birden bozdu... Gök gürledi... Yaðmur bardaktan boþanýrcasýna yaðdý... Sanki, yaðmurla birlikte... Üzerime sorunlarý, sýkýntýlarý yaðdýrýyordu... Yaðmur islattýkca... Kalbime peþ peþe dert dolduruyordu… Dertler çoðaldýkça... Caným yanýyordu... Seven kalbim, dayanamýyor, aðrýyordu... Ýçimdeki ses... Feryat fiðan! Kadere isyan edip ’’Yeter! Yeter!’’ diye baðýrýyordu... Belki de, hayata yeni bir baþlangýç yapmanýn tam zamanýdýr... Yeni bir baþlangýç için... Her þeyi yýkmanýn... Herþeye yeniden baþlamanýn tam zamanýdýr. Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.