ve günlerce
hayata zincirliyiz kollarýmýzdan
zaaflarýmýzdan çiviliyiz
günler nehir gibi akmýyor
nehrin serinliði var
koynunda yýkanabilirsiniz
gümüþ pullu balýklar yaþar
çehresinde nehrin
ve günler
bakýþlarýnda hançer
birer birer geçiyor önümüzden
kimi suratýmýza tükürüyor durup
kimi tokatlýyor bizi
kimi çözüyor ellerimizi
kimi özgürleþtiriyor ruhumuzu
günler kükreyerek geçen canavarlara benziyor
uluyarak geçen canavarlara
gök karanlýk
kulaklarýmýzda acý bir nara
nehre benzemez günler
hey oradakiler
yanan alnýnýzý serinletsin
kardeþ sularý nehrin
nehir bir gözyaþýdýr
bize aðlayan
nehir bir busedir
nehrin sularýnda gök var
altýn yýldýzlarýyla gök
hey sen
neden azgýn rüzgarlarýn önüne kattýðý kumlara
benzetmedin
günlerin geçiþini
neden dökülen yapraklara benzetmedin
eriyen kara benzetmedin
günlerini
günler belki de
önünüzden þuh birer kadýn gibi
göz süzerek geçiyordu
bir an serin bir rüzgar gibi
dostça dolaþýyordu
yanan alnýnýzda parmaklarý
kimin haberi oldu
belki de günler bir mumdu
siz alevdiniz
belki zaman zaman yandýnýz alevden dudaklarýyla
ama aydýnlandýnýz
aydýnlattýnýz
günler belki dilber zaman zaman
belki o canavarlar kafilesinden sonra bir çingen kýzý
rengi karaduta benzeyen meryemdi
ama zincirli elleriniz
koparsanda zincirlerini
günlerin saçýný okþayamazsýn
meryemin gözyaþýný silemezsiniz
meryemin iffeti
kadýnca duygularý ýsýrýr parmaklarýnýzý
en çok
yýrtýlan entarilerinden birer parça kalýr avuçlarýnýza
korkuyorum
günlerden korkuyorum.
uçsuz bucaksýz uçurum günlerden
anlamýyorum söylediklerini
dörtnala giden azgýn bir atýn yelelerine sarýlmýþým
bir elimle
yarlarýn arasýndan geçiyorum
ve tarlalarda baþaklar
baþaklar altýn sarýsý
baþaklarý yoluyorum
yola bildiðim kadar
yazýk ki dikenle baþak yan yana
ve avuçlarýmda
bir avuç diken
bir avuç ýsýrgan
günler birer kelebek belki
ama ellerime konmuyorlar ki
ve bir anda tozlaþýyor o çiçekler
keþkelerle
günler birer kuþ belki de
neden saçlarýma konmuyorlar
kanatlarý birer el gibi dokunsa alnýma
ne olur
günler benden birer parça götüren haramiler
kýrk haramiler
kýrk bin haramiler
günler sam yeli
ben çöl
ben kumdan bir tepecik
günler yaramaz birer çocuk
ben çerden çöpten kurduklarý bir gecekondu
günler karanlýk demek
yani adem demek
adem yani
yani dünya
yani sükut
sükut þarký söyler mi hiç
günler geçiyor
geçtiler
gidiyorlar
ardýna bakmadan
her biri bir parçamý kopardý
bana ne kaldý ki onlardan
hiç…
benden onlara þiirlerim kalacak
ne þiirler
hem de ne þiirler
redfer