Kimsesiz hiç kimse yok bu dünyada, Gönlü yorgun, yitik bir bakýþ var yanda. Gözyaþlarý akar, sessiz bir feryatla, Kimsesizliðin içinde kaybolmuþ bir hatýra.
Dolanýr sokaklarda yalnýz bir çocuk, Gecenin karanlýðýnda sessizce adým adým. Kimse duymaz içindeki derin çýðlýðý, Kimsesizliðin gölgesinde kaybolmuþ bir iz.
Gökyüzüne bakar, yýldýzlara sorar, Kimsesizliðin ortasýnda yitik bir umut. Gözleri arar, sevgi dolu bir bakýþý, Kimsesizliðin içinde kaybolmuþ bir özlem.
Dinle kimsesizliði, duy hüsraný, Her yürekte bir yara, her bakýþta bir iz. Kimsesiz hiç kimse yok deme sakýn, Bir gülüþ, bir merhaba, herkesin kimsesi.
Yürekte bir çýðlýk, dudakta bir türkü, Gökyüzüne yazýlmýþ kimsesiz bir mektup. Sevda dolu bakýþlar, umut dolu bir yürüyüþ, Dört dörtlük yaþamak, sevgiyle örülü bir hikaye.