yaðmur mevsimi geldi gidiyor
sayýlý soðuklar
sayýsýz sýcak günler ardý sýra
hep böyle
hiçbir þey deðiþmiyor
aþk öyle geçmiyor iþte
aþk öyle bir þey deðil
eninde sonunda bitmiyor iþte
bitmiyor
bir adým sonrasý
daha sonrasý
sürüp gidiyor
bir eþik
bir eþik daha
ileri
geri
bütün yollar aþka çýkýyor iþte
aþk gidince geriye bir tek boþluk kalýyor
oysa boþluk yokluktur
acýdýr boþlukla avunmak
avunulan þey aþkýn acýsýdýr
iki deðirmen taþý arasýndaki buðday tanesi gibi
savunmasýz
iki büklüm savrulurken bile isyansýz
taþ gibi aðýr ve sessiz
kalp durmuyor ki
bir o duyguya gidiyor
bir bu duyguya
kimisi nefret
kimi yeni baþtan sevgi
halden hale geçiyor
þekilden þekile giriyor
aþk herkesi kendisine benzetiyor iþte
her þey eskisi gibi olabilir belki
olmuyor
bazen kapýlar kendiliðinden kapanýyor
deðmezmiþ diyebilinse keþke
deðmezmiþ iþte
Allah’ým deðmeyende oyalama
denilebilinse keþke
öyle olmuyor iþte
öyle bir oyalýyor ki
deðip deðmediðini bile bilmediðine
dönerim zannedildiðine
dönülmüyor
oysa özle mana arasýnda
tek kelimedir aþk
aslý neydi
neydi ki kendisinden vazgeçmek kabil olmayan
bir þey daha varsa onun gibi
ezelde yazýlmýþ hikayeyi doðrular gibi
ne kadar muamma aþkýn yüzü
dahasý
ne kadar çok yüzü var
aþkýn bir yüzü
aþkýn iki yüzü
aþkýn yüzsüzlüðü var
vefa, ihanet, ahd
hepsi birbirine karýþýyor
aþýk olununca
önü saðý solu arkasý karanlýk
bir bulunsa
açýlacak yolu
ama sýr iþte
sýrrýn varlýðýný
ancak yaþayanlar bilebilir
hep sýcaktýr aþk
serapa mantýksýzlýktýr hep
hep þimdiki zamandýr
hep bir andýr
hep aynýdýr
hep bir kýr çiçeði gibi iþte
redfer