yaðmur yagýyor þehire
hava karanlýk içim hüzünlü
toprak kokusu var her yerde
içime çekiyorum yavaþ yavaþ
sular akýyor sokakta caddelerde
içimdekiler de böyle aksa diyorum
daralýyorum içim gam hüzün dolu
susamýþým mutluluga sevgiye
düþünceler sarýyor dört yanýmý
aklýma geliyor canlarým cananlarým
pencereden bakýyorum gelirler diye
þimþekler çakýyor o anda
gök gürlüyor durmak bilmeden
kulaklarýma sanki onlar fýsýldýyor gibi
þimdi nerelerdeler nasýllar bilmiyorum
bir haber alamýyorum hiç birinden
yaðmur yagýyor bardaktan boþanýrcasýna
gözümü alamýyorum damlalarýndan
sanki ben aðlýyorum damla damla düþüyor
gökyüzünden sel oluyor sokakalarda
içimden gelmiyor artýk gülmek
yaðmura eþlik ediyor gözyaþlarým
yalnýzlýgýma isyan ediyorum
uzanýp bir daha kalkmamak geliyor içimden
koca þehir üstüme üstüme geliyor
çýkýp ýslanmak var rahmetle
gözüm kesmiyor çýkamýyorum
belki yaðmur alýr içimdeki bu gamý kederi
ýslanmak var yagan yaðmurda
gönlümdeki hüzünü atasým var
yaþlar dökülsede gözümden
belki huzur bulurum bu yalan dünyada
Yaðmuru seviyorum belki benim yerime aðladýðý içindir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.