MEVSİMLERDEN GRİ

Gri bir mevsim bu
Sen yoksun ya
Yitirdim gözlerimdeki renkleri
Yaðmurun çýðlýðý vuruyor camlara
Islanan gözlerimde avunuyor anýlar
Yüzümdedir sonbaharýn soluðu

Aðlamak geçer gözlerimden
Üþümüþlük içindeki tutsaklýðýn yollarýnda
Her önüne çýkan taþlar beni
Aðlamak gelir içimden
Arsýz bir telefonun öbür ucundaki
Yüzsüz, tatsýz insan bozuntusu
Kýrar yüreðimi tuz - buz !

Ýnsanlýðýn adresini soruyor çýn çýn öterken
Yoksa insanlýðýndan mý çýkýyor, arsýz !
Cinnet saðnaklarýna tutuluyor gözlerim
Anýlarým utanýyor, bunca yýl sevmelerine
Adressiz makamlara uçuyor hayallerim
Ayrýlýðý taþ yýðýný gibi yüreðime oturan

Gece çöküyor akþamlara yine kalbimde bir acý
Ne zaman biter ne zaman diyorum ki
Bu bitmeyen gönlümün sýzýsý
Ben engel olamadým güneþin batýþýna
Yokluðunda yitip gitti umutlarým

Çekip gittiðinden bu yana
Güneþ ; ömrüm gri bir mevsim gibi
Gelsen biliyorum
Gök kuþaðýdýr zaman
Gelsen ; belki mevsimler
Çiçek açardý

Günay Koçak

28. 9. 2023


Sosyal Medyada Paylaşın: