MECBUR MUYUM BEN

MECBUR MUYUM BEN

Kendimi hafifçe
Geriye çekip,

Bazý þeylerden
Yavaþ, yavaþ
Kopmak istiyorum.

Ýnsanlar yordu beni,
Günahlarýyla vurdu beni

Kýlýçlarý birbirine
Merhametsizce inen

Canice suçlara
Sahne olmuþ
Bir dünya için

Acýlarýmdan avlanmaya
Mecbur muyum ben,

Kör inançlarýný
Pis bedenlerinden akýtýp,

Zevkine süslenmis
Bu dipsizliðin içinde

Parcalanýp ölmek mi
Benim vazifem,

Aklýmýn mesaisi
Bu mu olsun.

Karanlýða donmuþ
Leþ kokulu
Sefil yataklardan

O yükselen
Sesleri duydukça,

Korkuyorum, korkuyorum

Tehlikeye azgýnlasýp
Þiddeti arzulayan

Yanlarýma teslim olmaktan.

Hergün parmaðýný þaklatýp
Benim gibi titizlenen

Yüreði iyilik kokan
Ýnsanlarý öldürmek mi
O Tanrý’lýk
Dediðin muhteþem güç,

Býrak artýk

Bizim gibi
Direnenlere mezar
Kazmayý,

Vazgeç þu kötüleri
Zenginleþtirmekten.

Çok mu zor

Özgürlüðün þarkýsý olmak
Çok mu zor

Kaybedilen insanlýðý
Yeniden içimizde bulmak.

Nevzat TAÞKIRAN
Sosyal Medyada Paylaşın: