ZAMANSIZ YAŞARKEN

Yok mu bu zamanýn dinleneceði bir istasyonu,
Ring yapmaktan yorulmayan bir otobüs gibi,
Ne yakýtý bitiyor ne usanýyor alýp gidiyor herkesi,
Geride kalanlara acýmýyor hep hedefte gözleri,
Göz açýp kapamadan kaçýrýyorsun bu tereni,
Ey zaman senin insafýn gafletin hiç olmadý mý;
Binen gider binmeyen hayýflanýr helak eder kendini,
Çiçeði burnunda evlilerin ölüme gidiþi sanki,
Yýrtýnýyor yer figan ediyor gök zamanýn umurunda mý,
Gelip gidiyor bugüne sarýlýp uçarken býrakýyor yarýný,
Sermayen bu yarýna býrakmam sana verdiðim emaneti,
Bir yarýn geldiðinde eyvahlar artarak kemiriyor içini,
Zamanla derdin ne senin ervahý alemin eþrefi sefili,
Giderken günlerin sen neden yere çakýlýp kaldýn ki,
Düþündün mü zamanla yer arasýndaki gerilmiþ halini,
Bu gerilim biter zamanla bir olup yola çýkarsan,
O zaman tat alýrsýn her geçtiðin yerden yar olur zaman,
Zamanla yar olaný durduramaz hiçbir þey uçarsýn sevinçten,
Mutluluk ve huzur treninde yolculuk ne zaman ey insan!
Erol KEKEÇ/28.09.2023/12.54/Namazgah/ÝST

Sosyal Medyada Paylaşın: