ÇIĞLIKLARIMA TUTUNDA GEL!...

kahrediyor güz ayazlarýndaki yalnýzlýðým
solar mevsim güneþi suskunluðuna
küskün eylül kokusuna düþer hüznüm
habersiz çekip gider kýrlangýçlar
acý çýðlýklarýyla kara tren yol alýrken sýlaya
gözyaþým uzayýp dökülür Okyanuslara
unuttun mu, nerede kaldý mavi mektuplarýn?!..

gökyüzü sinesine çekerken karanlýklarý
þimþeklerin çakýþýna takýlýr düþlerim
titrer yüreðin koylarýndaki sensizlik
muhabbet dolu dudaklarda hýçkýrýklarla
gecenin yalnýzlýðýnda enkaza dönerim
onamaz yaralar alýr sol yanýmý
ýþýksýz sokaklarda seni arar çaresizliðim..

hazana yenik düþmüþ aðaçlar gibiyim þimdi
sararmýþ kuru yapraklara döndüm
aþkýnla yanarken için için kordum ben
feryadým arþa deðerken söner yýldýzlar
Okyanus suskun, martýlar yasta, ben hasta
azgýn dalgalarýn girdabýnda boðulmuþum
ne olur, imdat çýðlýklarýma tutunda gel sevdiðim !..

Zafer Direniþ
...
Sosyal Medyada Paylaşın: