AÇTIM ELLERİMİ

AÇTIM ELLERÝMÝ

“Nasýlsýn bacým ?”diyorum yüreðim titreyerek!
“Nasýlsýn Ceylan gözlüm?
“ Abla yanýyorum abla!”diyor
“ Uyuþuyor ellerim. Bir bardaðý bile tutamýyorum” diyor.

Biliyorum kemoterapi aldýðý gün çok zor geçiyor.
Dört saatten fazla vücuda serum yoluyla enjekte ediyorlar.
O, orada “yanýyorum abla !”dedikçe ben burada kanlý gözyaþlarý döküyorum.
Yalnýz deðil biliyorum.
Ýki tane delikanlý oðlu var. Mennan’ýmýz götürüp getiriyor her hafta onu Gaziantep ‘e.
Bizimkisi uzaktan olabildiði kadar. Biraz maddi biraz manevi!
Karýnca kararýnca.

Yetmiyor ama! Yetmiyor!
Biliyorum yetmiyor!
Ne maddi ne manevi desteklerim ona yetmiyor.
“Yanýyorum abla!”diyor. O yandýkça benim yüreðim yanýyor alev alev kor düþmüþ gibi!
Aðlýyorum çaresiz!
Salya sümük hem de!
Çocuklar gibi iç çeke çeke aðlýyorum.

Hýçkýra hýçkýra dönsem aðlasam
Silinse alnýmýn kara yazýsý
Feleðe isyaným varýp söylesem
Bilinse yüreðin acý sýzýsý

Açtým ellerimi;

Allah’ým bu geceler yüzü hürmetine ,hastalara þifa, dertlilere deva, borçlulara eda ver. Þafi isminle þifa ver. Bizi senden baþkasýna muhtaç etme ya rabbi !
Amin!

26.09.2023
Tülay Sarýcabaðlý ÞÝMÞEK
Sosyal Medyada Paylaşın: