(...)
sen hiç mavi papatya gördün mü?
yada aradýn mý? nefes aldýðýn sürece.
imkansýz demeyeceksin,yoksa konuþamazdýk
yeryüzü de mavi olur,sende
kýrmýzý karanfil kokusunda
bir menekþe,
yaþama sevinci,yeni doðmuþ bir bebe.
baldýran tadýnda da olsa yaþam,
sonra vatan hasretiyle
baþýný,bedenin den kesecekler.
korkusuzca türküsünü söylüyor mavzerine
kekik reyhan ve umut kokan daðlarýnda
yada çöpten 21.yy ekmek toplayan
hani moderen ve kaplumbaðadan da..
þimdi söyleyin neden yazýyorsunuz kimlere þiirlerinizi,
söyleyin neden bu kadar sessizsiniz
hani ben þimdi þiir yazacaktým ,
þair sayacaktým kendimi,
bok’taki mavi boncuk gibi,
bir yudum öküz-gözü sonra
sonra ne mi olacak tý
baþýmý döþüne yaslayacaktým
dudaklarýndan bana söylerken
gözlerin beni çoktan almýþ olacaktý
sahi sen hala papatya görmedin mi?
mavisinden hemde masmavisinden
günahsýz baykuþ öldüðünde çýkar
yas tutmaya,topraðýn rahmini bin sýzýyla çatlatýp...
yada kurþuna dizilmiþ çoçuklar,
tükendiðinde umutlarý uçurumlardan uçan yaþamlarýn hemen yanýnda...
þaka deðil bu dediklerim,yaþamýn tam içinden
yokmu hiç duymadýnýz mý?,yoksa siz kör ve saðýr mýsýnýz?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.