Gün gelir, Saatler küser yalnýzlýðýmýza Sakiler beni sunar amansýz Suskunlar beni içer, Þarkýlar seni söylerken, Duyamayýz...
Gün gelir, Uçurum kýyýsýna baðlarýz, Kör halatlý hayallerimizi Hani belki bir gören oluýr, belki bir tutan boþluða sevdalý ellerimizi, Hani belki, Düþmemek için çýrpýnýr da, Sarýlamayýz...
Ve gün gelir, Rüyalara sýðmaz özlemlerimiz Beyaza çýrpnýr göz kapaklarý, Uyanamayýz...
Ýþte o gün, o gün sevgili,
Seni söyleyen þarkýlar eþliðinde, Beni yudumlarken birileri Susarsa sussun Saatlerin aþksýz týkýrtýlarý Düþerse düþsün kýyýlara gölgeler Kýyý da elin elim de ölmek de güzel...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ayaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.