Güneşin adımlarımız altında ezildiği çocuklardık...

Gözlerin mevsimlerin aynasýdýr
Gülüþün eskik ama
Bir yol biliyorum
Kendimi asmak imkansýz olan
Güneþin adýmlarýnda kaptan olduðu
Bir temburdur özlemlerime vurgun
Denizde bir sürü mum dikerken
Yelken çizilmis duvar gibi
Aðrýyor bendimde
Nasýrlý ayaklarý asumanlarýn
Esmasý varken dolunayda bir gecenin
Son/baharým sýrdýr irkilmiþliðine
Ve korkularýn dili olsa
Belki üþengeç bir kaleme deðerdi
Ayni tabloya tuval vuran
Bir kelama aþkla bakarken
Gözlerim mevsimlerin aynasýdýr

Iþýklar çöktürün lambasý sönük
On kardeþlik sütunlarýma
Ve yýðýnýk sefkatinizi üzerine
Dibinde korkularýn sýrtüstüne deðmiþ damlarda ve de çamurdan
Seviþmelerde ayný karanlýðý
sokulmus depremlerle esrarlý bir tomurcuktur dünyaya gelen belki de
Ana karnýnda hasretlerin
D/okunduðu sýr gibi
Ýrkilmiþliðinde ruhunda kalan
Dilimde zar ilâ
K/ayýp kalýrken sözcükler
Kendimi asmak imkansýz olan
Güneþin adýmlarýmda
çocukluða hasretken
Koyun koyuna gider
Taþlarýmda bir kovuktur dünya
Yorulmuþ ve de serpilmis rüyadýr askýda kalan bir çay gibi

Güneþin gölgemizde adýmlarýmýzýn altýnda ezildiði
Ezgin
Ve de yorgun kalan...
Gezgin i mgeler...








Sosyal Medyada Paylaşın: