GİTMELİ BU ŞEHİRDEN

Ýyisi mi, gitmeli bu þehirden...
Umutlarý valizlere doldurup,
Baþka bir yerde açmak için yeniden...
Belki merhabalar buluruz içten, gönülden, sahiden...

Yaþarýz sebepsizce nedeni bilinmeyen hayatý
Hayata insanýn yüklediði aþký, özlemi, vuslatý...
Ýyisi mi, gitmeli bu þehirden,
Þahlanmalý ayaðýna prangalar vurulmuþ gönül atý...

Çünkü insan,
Sonsuzluk býrakmalý cümlelerin sonuna...
Aramalý kendini, bulmak için yitiðini!
Feda etmeli ne varsa,
Almak için benliðini...

Ýyisi mi, gitmeli bu þehirden,
Bir yýldýz kaymasý gibi aniden...
Ardýnda boþluklar býrakarak,
Ki asla doldurulamayacak...

Bir veda havasýnda ama veda etmeden,
Tüketmeden kimseyi ve hatta terk etmeden,
Veysel misali uzun ince yolda,
Durmadan, beklemeden...
Ýyisi mi, gitmeli bu þehirden...

Gün dönümü baharlar,
Kara kýþa vurgun bulutlar,
Karla kaplý sokaklar, kaldýrýmlar...
Sonu olmayan, sonsuza uzanan yollar...
Dur demeden denizler, daðlar;
Solmadan güller, kurumadan viran baðlar...
Düþmeden dalýndan yapraklar,
Can olmalý...
Yaþatmalý, yeþermeli;
Bu þehirden, iyisi mi, gitmeli...

- Mustafa ÖzTürk
Sosyal Medyada Paylaşın: