Sen kýþ nedir bilmezdin Sýmsýký sarýlýrdým ipincecik beline Yanýmda üþümezdin. Dudaðýný öperdim, mevsimler deðiþirdi Kalbin huzur dolardý, Korkuyla titremezdin. O çaðlarda birtanem Günler çaðla yeþili Geceler toz pembeydi. Vakit akþam olmasýn, saat beþi vurmasýn Yüreðin ellerinde yollarýmý beklerdin Hergün çiçekler açan sýmsýcacýk özlemdin. Boynuma atýlýrken ’Aþk’ olurdu ilk sözün Öp. öp çýðlýklarýyla çýldýrtan büsbütün Sevmekten, sevilmekten baþka þey düþünmezdin En soðuk gecelerde yanýmda üþümezdin Ayrýlýkmýþ, kedermiþ nasýl uzaktý bize Mutluluk yaðmur gibi çiselerdi üstümüze Hiç kimseyi suçlamam, Kimselere kin duymam Belki alýn yazýsý, Belki büyü duasý Ayrýlýkla ödendi aþkýmýn faturasý O günü hiç unutmam Aðaçlarda sonbahar, Takvim Ekim sonuydu, Dilden dile dolaþan Aþkýmýza son oldu. Bilmem hatýrlar mýsýn? Bir zamanlar ikimiz, bu parkta buluþurduk. Bulutlar kadar özgür Kuþlar kadar mutluyduk Gittin, gidiþ o gidiþ Ne bir haber, ne sesleniþ. Mevsim yine sonbahar, Dallar yaprak döküyor, Bulutlar boz bulanýk Göçmen kuþlar dönüyor. Durmaksýzýn bir ses bana Üþüdüðünü söylüyor.
Emin Barut________ÞÝiR 1985
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emin barut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.