KISMETSE...

sonbahar düþtü benimde bahtýma
beklerken manolya kokulu yâri
Umutlar bitik, önüm kýþ, zemheri, ayaz
rüzgârýn sert ýslýðý titretecek gecelerinde
yine üþüyecek öksüz kalbim yalnýzlýða
halbuki ne çok düþler kurmuþtum
emelim vardý seninle hayat menzilinde
bir ömür mutlulukla yaþamak isterdim
olmadý düþündüðüm güzellikler
Karlar yaðdý fýsýldadýðýn masallar üstüne..

bir ömür sensiz kalacak, kokuna hasret
hüzün yükü sonbahar hiç bitmeyecek
eylül gelip geçer kurduðum düþlerle
göz açýp kapayýnca biter hülyalar
yaprak dökümüm her mevsime yayýlacak
ecel treni mi beklesem gurbet elde
boraltan köprüsünde kurþuna mý dizilsem...

baþýmý alýp gitmem gerek çok uzaklara
atam Bilge Kaðan’ýmýn topraklarýna
sana yüz süremedim sevdalým
ikinci kâbem dediðim orhun abidesi taþlara
yüz süreyim gök Tengri’ye dualarla
kabul görürse en içten dileklerim
atalarým duyarsa yalvarýþ avazlarýmý
görürse kanlý gözyaþlarýmý
kavuþuruz seninle, kýsmetse Tengri daðýnda..

Zafer Direniþ
...
Sosyal Medyada Paylaşın: