BU SENİ SON ANLATIŞIM İNSANLARA

BU SENÝ SON ANLATIÞIM ÝNSANLARA

bu seni son anlatýþým insanlara
çok þey öðrettin bana
beni eksik býraktýn
asla affetmeyeceðimiz insanlarýn
en çok sevdiðimiz insanlar olmasý ne kadar kötü deðil mi
bu sokaklar hatýrlar bizi
yaðmur her üzerini sýrýlsýklam ettiðinde
ey gecelerince uyuyamadýðým þehir
nerede kaldýrýmlarýnda gezinen iki çift ayak þimdi
bu seni son anlatýþým insanlara
ne öðrendim biliyor musun senden sonra
dilediðin kadar kalabalýkta yaþa
sol yanýn uzaktaysa
yapayalnýzsýn

þimdi görmezden geliyorsun
hayat bu ya
görmezden gelen gözlerinle
göz göze geliþimizi
gözümün önüne getiremiyorum

hem bazen görmezden geldiðin parçalar
hayatýnýn en büyük yanýdýr bunu da sakýn unutma

gözüm dalýyor uzaklara
gözleyebileceðim bir yol bile yok þimdi
gelip gelmemen deðil iþte mesele
geleceðin yolu bilsem çýkar ben gelirim sana

hiç bir þey bilmiyorum
hiç bir þey hissetmiyorum
ara sýra gözlerim doluyor
hepsi bu kadar

bir umut iþte
belki
belki de belkilerle dolu bir hayat benimki
belki de belkileri hiç olmayacak bir hayat

sana yaralarýmý gösterdim beni ilk önce oradan vurdun
bir gün özleyeceksin
kýzýyordu kýskanýyordu
hemen küsüyor çok soru soruyordu
ama seviyordu diyeceksin

oysa bazý þeylerin konuþulmasý gerekiyordu
bazý þeylerin affedilmesi
kalbimi yere býrakacaðým bu akþam
yalnýzlýðý yalnýz kýlacaðým

bana ne kadar kötü davransan da sana git diyemedim
iþte yenilgi tamda burada baþladý
zaten bana iyi gelir diye gittiðim insanlar yüzünden
gideceðim kimsem kalmadý
ben senden sonra baþkasýný deðil kendimi bile sevemedim
sýnýr dýþý edilmiþ bir mülteci gibiyim kendimden
sen gittin
sen yola çýktýðýný yolda bulduðunla deðiþtirdin
önceden yolunda gitmeyen þeyler vardý
þimdi yolda yok

nasýl biriydi diye sorarlarsa benim için
sonbaharý çok severdi de
bazen sadece yaþanýlan þeyleri özlüyorsun
insanlarý deðil
geçmiþi hatýrlamak
ve onlarý tekrar yaþayamayacaðýnýn farkýnda olmak
defalarca uçurumdan atlayýp ölmemek gibi

biliyor musun
öpüp kokladýðýn saçlarýmý kestim
baþka birisiyim artýk
ellerim hiç deðmeyecek ellerine ama içimde hep bir uzatma isteði
yoksun
hem de hiç gidemem derken yoksun
aþk nasýl anlatýlýr bilmiyorum ama
ben hala rüyalarýmda seni görüyorum
severken vazgeçmek zorunda kalmak en büyük acý sanýrým
beklerken aslýnda öldüðünü fark ediyorsun
anladým ki ölüm gidenlerle deðil kalanlarla ilgili

hani bazen bir adým daha atamayacak bir noktaya varýr ya hayatýn
hani bir basamak dahi çýkamazsýn
biraz yürüsem geçer dediði his
sokak ortasýnda beni yalnýz býraktý
bende kalbimi yere býrakacaðým bu akþam
yalnýzlýðý yalnýz kýlacaðým

bana neden hep acý diyorlar
neden mutluluðun þiirini yazmýyormuþum
size gelinlik fotoðrafý atan sevgilinizin
düðününe gidip o gelinliði üzerinde gördünüz mü

geleceðim ol demiþtim
gel ecelim ol deðil

her gece sokaðýna kadar gelip
yanan oda lambaný görüp eve döndüm ben
sen ise soranlara gelmedi demiþsin
Allah belaný versin

Turgut Sakin
Sosyal Medyada Paylaşın: