Bu köy
Bu köy bizim köyümüzdü önceden
Yýkýk kaþlý esmer adamlar yaþardý
Onlarda kaybolup gitmiþler birer, birer
Silinmiþ izleri yýkýlmýþ duvarlar
Yaralý bir hançerdir sadece kalan
Oda paslanmýþ ömre ziyan.
Yalnýzlýðýn seyrindeyim üstümde bir bulut
Kalmadý geçmiþten tek bir umut
Tersyüz olmuþ bu köy; adým baþý kaygý
Eskiye dair tek bir eser kalmamýþ
Bahtiyar günlerimizi hatýrlatýyor mezarlar
Daha nasýl ölünür bu köyde
Azýcýk bir ümit bile kalmadý içimde.
Yorgunum týpký þurada yatanlar gibi
Yalanla beslenen bu nesilden
Tekbir söz söylemeden kaçýyorum
Saklanýyorum aklýmsýra çýkmazlara
Ay düþüyor gecelerime; yýldýzlar pek uzak
Çýðlýklar duyuyorum uykularýmda.
Eskimiþ hüzünler akýyor burdan
Kim inanýr ihtiyar çocuklara þimdi
Köpükler vuruyor kýyýlara
Kar yaðýyor o çocuklarýn saçlarýna
Bir gün daha eriyor karþý daðlarda
Bu köy ayný köy deðil
Görünmüyor eski çocuklar uyandýðýmda
Mustafa Yaman
23 eylül 2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.