Kocamýn affedersin yeþil gözüne kandým Yeþil çayýr çimendir, ormandýr ya hani; Ruhum kanatlanýp da bir an uçacak sandým. Yeþil gibi bakýlýr, asla býkýlmaz sandým.
Çocuk da deðildim ya lakin gönül kanýyor Bir ömür boyu mutlu olacaðýmý sandým Bir anda karar verdik sonunda da evlendik… Sonraki günlerde de anladým ki ben yandým!
Yirmi sekiz gün sürdü yeþil gözün etkisi, Yirmi dokuzuncu gün yumruk oldu tepkisi Gözlerimde yumrular, kýrmýþtý çoktan diþi Morluk iyileþirken ten yeþile döndü rengi...
Bitmedi Hâkim Bey. bir yumrukla bitmedi… Düþmana vurur gibi hýþmý geçip gitmedi O gece aydýnlýða mum ýþýðý yetmedi Dünya cehennemine adým atmýþtým sanki
Ne öðrensem yeni bir morluk oldu tenimde Allar önce morlara, sonra yeþile döndü. Doktor raporu aldým yatsýn diye hapiste. Mahkeme ona deðil, bana cezalar sundu…
Her dayaðýndan sonra karakola sýðýndým. Ýlk anda güven duydum devlet elde arýndým Sanki deðiþecekmiþ gibi öðütle yine yandým Tuttum evin yolunu dayak tek kaderimdi
Bardaðým namusumuz muydu lekeli olsa Neyi koysam yemeðe alsam bedeli olsa Çocuk aðlarsa suçlar beni emeli olsa Erkeklik onurunun haddi sýnýrý yoktu.
Ellerim Hâkim Bey, temizlikten çatlaktýr Ciðerimi görseydiniz keþke, dertten patlaktýr Hele yok mu demesi piþkinlikle kaltaktýr Aþka saygým kalmadý kalbim çoktan solmuþtur
Ne polis ne yakýným ne de halk anlamadý Ne kadar çýrpýndýysam kimseler dinlemedi Kazayla ben öldürdüm gayri de inlemedi Ben masumum Hâkim Bey, elbet karar da sizin.
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.