Çuvala Koyduğum Tövbelerim Ve Sevgilim Ömer Altıntaş
Çuvala Koyduğum Tövbelerim Ve Sevgilim
Artýk Ellerimi, açtýðým zaman kýrgýnlýðým artýyor Ey.. Beni, her gece kendine zulmeden biri haline dönüþtüren nefsim Benimle bunca yýl uðraþtýn Hýrsý bitmeyen bir oðul gibi âsî Doyumsuz, semiz bir çocuktun.
Seni, Ben büyüttüm Okþadým o haz aldýðýn yerlerini Bazen bir kadýn, bazen bir anne gibi Hakký Ödenmeyen bir þey gibi baðlýydýn bana Bir anne gibi hep yaný baþýnda.. Sana arkadaþ, Sana kardeþ olan, Ellerimdi. Deðil mi ki o beni terk eden sen Her yediðim lokmanýn hazzýný duydun da, Acýyý bana sundun Söyle Neden hep tövbe ettiklerimle sýnandým?
Artýk Uykularda gerçekleþiyor ölümüm, o kadar piþmaným Þimdi seninle bir düþman olarak yaþamaya devam edebilirim Yýlmanýn, yýkýlmanýn verdiði o acziyet, Korkuyla raks eden endiþe bile, Bir þey bunun için.
Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Altıntaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.