Sensiz kalmış bir şiir

Gittin gideli çöktü mavi tonuma kýzýl
Rengi soldu gönlümün sade ve siyah kaldý
Gözlerimin önünde erir gibi bir buzul
Ne vuslata giden yol ne de o seyyah kaldý


Korkular yüreðimi kabz ederken eliyle
Ruhum dans eder oldu ilk defa eceliyle
Okundu kader diye o ayeti celile
Ne mutluluk içimde ne de Ýnþirah kaldý

Hayat selamý kesti mutluluk küstü bana
Ölüm haberi saldý bir akþam üstü bana
Aþk kapýyý kapattyý gözlerin sustu bana
gitmek için öteye sadece bir râh kaldý


Hasretini yedirdin gönlüme aþ yerine
Gözlerime kan doldu akýttýn yaþ yerine
Acýmadýn koyarken kalbimi taþ yerine
Yüzümde ardýn sýra uzanan nigah kaldý


Mutluluk aðýr basar sanarken teraziyi
Ayrýlýk yükü bindi yaký verdi maziyi
Notalara dökerken adýn sardý müziði
Hüzün bestesi gibi makamý segah kaldý


Alýrken ellerimden en güzel hayalimi
hiç sormadý hasretin þu divane halimi
baðladý heyhatlarla gidiþin bu dilimi
Dudaðýmda kimsesiz yaralý bir ah kaldý


Alýr diye beklerken vuslatýmýz demini
Hicran kurnazlýk ile buldu uygun zemini
O muhteþem bakýþlar yitirdi önemini
Ne semada o ýþýk ne de mihrumâh kaldý


O kör kalbin bu aþký artýk görse ne olur
Sevdan yarýnlar için umut verse ne olur
Gönül penceresine güneþ girse ne olur
Geceden ayrý düþtü tatsýz bir sabah kaldý


Sosyal Medyada Paylaşın: