...

Bazý zamanlar bazý kokular unutulmaz!
Meselâ çocukken daðlarda topladýðýmýz adýný bilmediðimiz çiçeklerin kokusu,
Annelerimizin köyün çeþmesinde taþýdýðý suyla elde yýkadýðý çamaþýrlarýn kalýp sabun kokusu,

Mahalle çocuklarýna daðýtýlan taze, sýcacýk simit kokusu,
ceplerinde tütün tabaka baþlarýnda kasketleriyle kaytan býyýklý Babalarýmýzýn kahvehaneden döndüðünde üzerine sinen sigara kokusu.

Arkadaþýmýzýn ben fazla aç deðilim diyerek bölüp verdiði ekmek kokusu,
O müstâkil evlerin bahçelerinde oturup
bir demli çayla kahkaha ve kederini paylaþan insanlarýn
samimiyet kokusu...

Sonra...
Asfaltsýz çamurlu yollarda,
mangal gibi yürekleri olan,
Samimi,maskesiz,yardýma koþmaya hazýr belki fakir ama gönül zenginliðinin
ne olduðunu bilenlerin kokusu,

Sevgiliye elden gizli verilen mektuplarýn kokusu,
Sevdiðini söylemenin aðýrlýðýnýn kokusu,
baþý önde mahcup, saçlarý pelikli kýzlarýn "kâlbin gibi temiz ve saf"
diye baþlayan hatýra defterlerinin kokusu..

At arabalarýnda satýlan salatalýk domates kokusu,
o sevginin, dostluðun, içtenliðin doðallýðýn, burnumuzu yüreðimizi sýzlatan, o eski yýllar deyip unutulmayan, nerden esip geliyorsa bir anlýk bir kokuyla hatýrlanan zamanýn kokusu..

Þimdi mi,
Þimdi herþey hormonlu.
Ne tadý kaldý ne tuzu...!
Zaman gibi insanlarda sahte olmuþ...
Selâm olsun bu zamana inat sahte kalmayanlara....!
#MehmetYETEK..
Sosyal Medyada Paylaşın: