KARA DÜŞMÜŞ YAZIM BENİM !
Defterime, tâ ezelden,
Kara düþmüþ, yazým benim.
Ne çirkinden, ne güzelden;
Yine bana, çözüm benim!
Baðda Güldüm, yoldurdular,
Hoyrat eller, soldurdular,
Bülbül’ümü, öldürdüler;
Daha gülmez, yüzüm benim!
Dilim dönmez, anlatayým,
Derdim kime, dinleteyim,
Ne mâkamdan, ünleteyim;
Teli kopuk, sazým benim!
Bâhtým gülmez, çile sunar,
Âhh çektikçe, ciðer yanar,
Yaralarým göz göz kanar;
Eksilmiyor, sýzým benim!
Düþ gördüðüm, ân sefâysa,
Ömrüm zorlu, hep cefâysa,
Dost dediðim, bîvefâysa;
Kime geçsin, nazým benim!
Yaþamadým, birgün sürur,
Gâm sînemi, sarar, bürür,
Mürâiler, körük vurur;
Küllenmiyor, közüm benim!
Haykýrýrým, sesim duyun,
Çok karýþýk, girift oyun,
Nasýl olsun, buyrun deyin;
Bu gidiþe, râzým benim!
Günüm düþer, yaprak yaprak,
Vade dolar, yutar toprak,
Olmaz ise, aslî dâr pak;
Kalýr mý ki, tozum benim!
18.09.2008/16.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhami ERDOĞAN/Ozan İlo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.