bahara ermedi gönül yaprak döküp gidiyor sokaðýnda meçhule yürüyen gönül alnýna düþmüþ þapkasý gizlenmiþ gözleri yürek yaprak gibi savruluyor yerinden tutunmasa düþecek sanki gitme demeyi isterdi gönül kendine kendinden yol kenarýnda adýmlar prangalý mahküm gibi durmakla yürümek arasý sessiz vakur ve aðýr bir sesleniþ beklentisinde bildik sokaðýn aþina yabancýsý
pencerede kalmýþ bakýþý tam býraktýðý yerde tül perdenin önünde belli ki gidiyor baþ aþaðý düþmüþ göz göze kaldýrým taþlarýyla soðuk ve katý bu son geliþin yürek yakan vedasýyla
sokak fenerlerinde asýlý kalmýþ yüreði vedasý bu þehire yollarýna anýlara gözüyaþlý yarýnlara simit attýðý martýlarýna sevdaya yenik düþmüþ dil susmuþ hava gömütlük sessizliðinde herþey yaþanmamýþ olacak belki de yaðmurlar sokaklarý anýlarý yaþananlarý ne varsa bir bir yavaþça silecek gözdeki yaþtan baþka bu aþký kim bilecek yolun sonu paydos gönül bu gece yürek sessizce veda rüzgarlarýyla kaybolup gidecek..
hilmi arsoy -tekirdað 17.9.23
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Arsoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.