ELVEDA HAYAT!

Artýk, yaþamýmýn son anlarýndayým.
Bir türlü bu hayatý istediðim gibi...
Doya doya yaþayamadým!…
Oysa ne hayaller kurmuþtum! Neler neler yaþamayý ummuþtum!
Ama, ne çok hayal kýrýklarý yaþadým?
Ýstediðim gibi koþup oynayamadým!
Çocukluðumu yaþayamadým!
Gençlýðimde giyinip, kuþanýp gönlümce gezip, arkadaþlarýmla eðlenemedým!
Neden?
Niye böyle oldu?
Bende anlayamadým?
Hep, ama hep!
Kaybetmiþlik ve çaresizlik ve hayal kýrýklýðý...
Evet!
Bitirdi beni, bu belirsizlik!
Gönül verdim sana...
Hayatýmýn en güzel yýllarýnda...
Ey vicdansýz sevgili!
En saf duygularýmla…
En güzel sevgimle...
En çýkarsýz, yalansýz benliðimle!
Anlamadýn, anlayamadýn…
Neden beni anlamadýn! Neden beni peþinde oyuncak ettin! Neden beni ciddiye almadýn!
Her þey...
Seni o, ilk gördüðüm an ile baþladý.
Evet, bir gülümsemen ile baþladý...
Ve hayatým maf oldu...
O, zamanlardan bu güne kadar yaþantýmý gözden geçirdim.
Þuan,
yok olmaya karar verdim!
Yoruldum.
Seneler geçtikçe..
Yaþ ilerledikçe.. Yorgunluðumu artýk iliklerime kadar hissediyorum..
Üzerime aðýrlýklar çöktü.
Gözlerim yavaþ yavaþ kapanýyor!
Yaþamda ki, son kilometreler..
Elveda, hayat!
Elveda yaþam!
Elveda, yok olan hayaller!..
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: