ZİNCİRBEND KOŞMALI ŞİİR
(Âþýk Pir Bekir Cýla’nýn þiirine nazîrem)
Gönlümü kaptýrdým bir nazlý yâre
Yâre, sevdan ile, üzme demiþtim.
Üzme! Dertlerime bulamam çâre
Çâresizken dudak, büzme demiþtim.
Büzme! Biraz gülsen haraptýr hâlim
Hâlime bakýnca anlýyor âlim
Âlim gibi gör de, sen olma zâlim
Zâlim olup morâl, bozma demiþtim.
Bozma morâlimi güzel gel etme!
Etme ki inatta ileri gitme
Gitme! Âþýðýný ölüme itme
Ýtmeden mezarý, kazma demiþtim.
Kazma mezarýmý bulursun belâ
Beladan sana da okurlar salâ
Salâyla kaybolur gözdeki elâ
Elâ gözlerini, süzme demiþtim.
Süzme gözlerini olursun piþman
Piþmanlýk çoðaltýr çevrende düþman
Düþman duygulardan çýkmaz danýþman
Danýþmansýz gölde, yüzme demiþtim.
Yüzmek kolay deðil insanýz bizler
Bizler ne yaparsak melekler izler
Ýzlerken kusuru dünyada gizler
Kusursuzmuþ gibi, gezme demiþtim.
Gezerken kulluðu unutma sakýn
Sakýn böbürlenme tevazu takýn
Takýn ki Rabb’ine olasýn yakýn
Yakýn olanlara, kýzma demiþtim.
Kýzmak âcizliktir nefsine uyma
Uyma ki morâlmen donarak buyma
Buymamak içinse þeytaný duyma
Duyduðunu sakýn, yazma demiþtim.
Yazma B e h l ü l böyle, biter mi çile
Çileler âþýðý getirir dile
Dili feryat eder gider menzile
Menzilde bülbülü, ezme demiþtim.
18.09.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.