YALNIZLIĞA DEMİR ATTIM!..

Yorgun düþen gemiler mi demir atacak mavi koylara
’’Hayat bu iþte’’ der yýllarýn anýlarýný serersin önüne
Artýsý, eksisiyle hesaba çekerken yaralý kalbi
Ýniþli çýkýþlý yokuþlarda yýllar gelip geçti habersiz
Mevsimlere üfürdüðüm nefesimde açmýþtý güller
Sevda çiçekleri saman yolunda boy atardý
Gün batýmlarýnda yelkenliler yol alýrdý aþktan yana
Gözlerinde yedi kýtanýn cennetinde sanýrdým kendimi...

Bakarsýn tükenmiþ ömre; ’’hayat sana ne verdi’’ derken
Sen ne verebildin ki ’’hayat/ým’’ dediðin güzele
Bitmeyen eylül’ler, kesilmeyen ayazlar
Güzleri ýrak edemedim mutluluða atýlan çelmede
Bir gün ansýzýn gök gürültüsü tufaný koparken
Rýhtýma çarpan dalgalar vurdukça yalnýzlýða gömüldüm
Gidiþ, o gidiþ dönülmeyen yollarda heba oldum
Bende yalnýzlýða demir attým sevdanýn dertli koylarýnda...

Oturdum balýkçý kulübemin kýrýk dökük sandalyesine
’’Rast gele’’ diyemedim eylül sancýsý düþerken kalbe
Belki de ben balýklarýn bedduasýnda yenildim
Öylece seni düþlerken dalýp gittim kayýp uzaklara
Umutsuzca geleceðini sanýp bekledim her gün sabýrla
Saatler bir birini kovalarken raký ve sigaram yoldaþým
Bir ressam da gelip karþýma gözyaþlarýma fýrça attý
Mavi ile süsledi ak tualini sevdaya çýkmaz sokaklarýmý...

Zafer Direniþ
...

Tablo: Suluboya ressamlarýmýzdan deðerli Tülay Sayýlgan hocamýn eseridir. Þiirimin baþ tacý olmasý için verdiði izne teþekkürlerimi sunarým kendilerine.

Sosyal Medyada Paylaşın: